Hoi medereizigers,

Hierbij weer een kleine update van our story so far..... We begonnen onze mooie reis in het binnenland bij de vulkaan Arenal waar je tijdens een tour de lava kon zien stromen, tenminste dat werd gezegd (door onze hostel eigenaar Mr. LAVA-LAVA). Want tijdens onze tour was er dan ook daadwerkelijk geen ene f*ck te zien, zagen door de wolken de top niet eens laat staan vloeibaar lava! Maar bij deze geweldige tour zat wel ook een bezoekje aan de zogenaamde hotsprings (natuurlijk verwarmde baden). En dat was enorm welkom want je zou denken dat het warm is in costa rica maar nee, in het binnenland was het toch echt verrekes koud.Ook fijn waren de baden die 45 graden waren aangezien dat gewoon te heet is om er in te gaan, en we nu nog de blaren op ons billen hebben staan. Vanuit het vulkaan gebied zijn we de jungle rond Monteverde in getrokken voor de zogenaamde canopy tour, kort gezegd: men neemt een kabel, een abseil-broekje (we waren blij dat we van het vrouwelijke geslacht waren, want zelfs bij ons werd er al van alles afgekneld), een katrol, handschoenen als rem en gaan met die banaan! Echt zwaar de moeite waard, we hebben zelfs een zogenoemde ' superman-vlucht' gedaan, waarbij je dus op ongeveer 100 meter aan een kabel van ongeveer dezelfde lengte wordt opgehangen aan je rug en kont, om vervolgens over een prachtige jungle-vallei heen te sjezen.

Maar na nog steeds geen zonnestraal te hebben gezien hielden we het wel voor gezien in het binnenland en gingen we richting de pacifische kust naar het Hippie-dorp van Costa Rica genaamd Montezuma. Nou ja dorp, anderhalve straat, maar goed, gelijk bloedheet en super mooi weer. Elke vent heeft daar dreadjes, en als ze het dan 'opsteken' hebben ze zo'n enorme drol op hun hoofd, echt te gek! Zoals het een echte hippie betaamd hebben we dan ook geen reet uitgevoerd behalve eten, zonnen en slapen. één keer dachten we wel even actief te gaan doen en gingen we de waterval bezoeken die je na een kleine wandeling door de rivier en over rotsen wel zou bereiken..... Nou niet dus, wat een schijt weggetje was dat, super glad, dood eng (kwam misschien ook omdat we verkeerd waren gelopen) en bloedheet, maar we hadden het gehaald (Claud dan wel met een paar schaafwonden erbij aangezien ze bijna 50 meter naar beneden donderde) en konden na 5 minuten ongeveer weer aan die kl*te terugweg beginnen aangezien het bijna donker werd! Wel enigszins trots op ons zelf dat we de hele klim hadden doorstaan (hoewel we bij de waterval ook gewoon kinderen en dikke amerikanen tegen kwamen), zagen we een dag later dat bij het begin van het rotspad stond dat het gevaarlijk was en er al menigeen het loodje had gelegd (oepsie). Na 3 nachten vonden we het wel weer genoeg geweest daar en wilden we weer verder met de speedboot naar de overkant, alleen ging die ineens niet vanwege 'de hoge golven' dus wij weer met onze enorme hutkoffers de berg op terug naar het hostel om nog een nachtje bij te boeken (ach ja er zijn ergere plekken om te moeten blijven). De volgende dag konden we wel vertrekken en zijn dus verder gegaan naar Quepos waar we een nationaal park hebben bezocht. HAHA, sjouke eat your heart out, want we waren omringd door aapjes, hoewel we ze hier overal wel eens in de verte zien, kon je ze nu gewoon eten geven (wat overigens niet mocht maar wel werd gedaan). Na dit geweldige uitje, zijn we de volgende dag naar Dominical vertrokken om toch maar eens de surf-dudes te gaan bekijken. Allerjezus wat hadden wij een lekkere lifeguard daar (bijna de moeite om jezelf te verzuipen) om over de overige surfgasten maar te zwijgen. Zo dat was wel even genoeg vrouwen praat, we zijn nu terug in de hoofdstad San Jose (na precies 2 weken) om de komende 2 weken eens te gaan kijken wat de mensen aan de caribische kust bezig houdt.

Vervolgens - op veler verzoek - een kleine impressie van de Costa Ricaanse cultuur en natuur.

Aan de kust is het heeeet, en de zwembaden hebben daar ongeveer de gemiddelde temparatuur van soep en voor het eerst in ons leven zijn we de zee om het vervolgens alleen maar warmer te krijgen (echt zwaar lauw)! Geen wonder dat de inwoners aan de kust dan ook leven volgens de manana-manana cultuur. Het motto sowieso hier is 'Pura Vida', wat echt voor alles wordt gebruikt, maar letterlijk betekent puur leven. Verder is het vrij normaal als je tijdens het onbijten wordt vergezeld door een stel knokkende varanen van meer dan een meter! Of dat je rond een uur of 5 je bed wordt uit ' geschreeuwd' door een groepje brulapen die even langs wippen. Ook al is vero vrij panisch bij elke boswandeling op zoek naar slangen die op het pad liggen (niet dat we er overigens 1 tegen zijn gekomen maar goed), Claudia ziet ze letterlijk vliegen en is als een josti aan het rond rennen zodra er ook maar iets komt aangevlogen wat op een wesp lijkt en ook al lijkt het er niet op zij vindt van wel! Verder worden we allebei redelijk gestoord van de muggen, vooral omdat we er elke keer van overtuigd zijn dat het 'in deze plaats wel lijkt mee te vallen en de klamboe overbodig lijkt' totdat we de volgende ochtend wakker worden! Je wordt hier qua eten echt doodgegooid met rijst en bonen, als ontbijt, als lunch, als diner. Serieus de rijst komt me (Vero) nu al de neus uit! Ook heel fijn zijn hier de wc's waar je dus het wc-papier in bakken ernaarst (zonder deksel) moet deponeren ook als je dus eens lekker hebt zitten sch*ten (sorry Helen)! Je zou toch denken in zo'n land waar ze de hele dag door bonen eten ze iig de prullenbakken op de wc voorzien van een deksel, wel zo fris voor de persoon erna nl! De Tico's (de inwoners van Costa Rica) zijn verder vrij aardig allemaal op een paar daar gelaten, hoewel het af en toe ook echt wel handen en voeten werk is met de communicatie (zij geen engels, wij geen spaans) zijn we er tot nu toe elke keer wel uitgekomen. Costa Rica lijkt qua landschap vooral op een grote jungle die doorloopt tot vele mooie stranden (San Jose uitgezonderd, is gewoon een butt stad). Het eten, drinken en vervoer is hier vrij goedkoop dus dat betekent dan ook veel uit eten maar de verschillende tours die je hier kunt doen zijn dan wel weer vrij prijzig (rond de 30 e). De wegen zijn op sommige stukken (vooral in de bergen) bagger, niet geasfalteerd en dan met zo'n gammele bus langs een afgrond van 100 meter is dan ook niet ' je-van-het' maar wel goedkoop!

Nou dit was het wel weer voor even!

X

Claud en Vero

P.S. Bedankt voor de lieve smsjes en berichtjes voor mijn verjaardag!