Costa Rica deel 3

Beste vrienden,

Hier zijn we weer .....! Ten eerste willen weiedereen even hartelijk bedanken voor de leuke reacties, ga zo door! Maar goed, waar waren we gebleven, vanuitSan Jose zijn we naar de Caribische kust vertrokken, richting onze eerste bestemming Tortuguerodat je alleenmet de bootkunt bereiken. Super schattig dorpje, maar veel regen! Ja mensen, neem bij de term ' tropisch regenwoud' het woord regen vooral letterlijk; ALLEEN MAAR REGEN! Maar ja, wij toch met een gids 's ochtends om 5 u met een roeiboot de jungle door, en wat denk je: REGEN!Overigens wel een leuke tocht geweest endankzij onze gids wel superveel beestjes gezien waaronder een Kaaiman,jesus-christ lizard(loopt op water, vandaar) en veel aapjes. 's Middags gingen we met dezelfde kerel (onze prive-gids) het national park in.Natuurlijk begon hij metde algemene slangen instructie (kijk op de grond enlinks en rechts op de grote bladeren naast het pad en zorg dat je niet gebeten wordt want we hebben hier in the middle of nowhere geen tegengif). Nou heel fijn zo'n instructie, je snapt wel wie er als derde over het pad liep, ja ik (Vero)! Wel leuk dat hij ons van het grote pad af meenam, alleen wel vrij lastig dat als je door zo'n klein paadje loopt je dus overal moet kijken omdat die slangen dus ook overal konden zitten! Na 5 minuten werd ons ook de blijde mededeling gedaan dat we onze eerste giftige slang tegen waren gekomen en dat we die maar moesten gaan zoeken. Claud natuurlijk haastig op zoek, terwijl ik vroeg of hij zich wel goed voelde en ik geen stap verzette totdat hij zei waar dat verrekte beest zat (achteraf viel het wel mee, want hij was nog vrij klein)!Vervolgens slang 2 die de gids dus even had gemist en op oog hoogte op de loer lag (jaja ik had hem gespot)! En toen slang 3, haha, de bijna dood-ervaring van onze gids, aangezien hij ons op de heen weg een stekelboom liet zien en hij die constant vast hield, terwijl hijop de terug weg zag dat daar dus ook een enorm giftige slang tegen aan lag, gelukkig wel met zijn kop naar beneden! Nou hij wist niet meer hoe die het had, het zweet brak hem uit en begon spontaan een gebedje te doen (wij ook natuurlijk super blij aangezien onze gids super dik was en wij hem dus nooit met zijn 2en naar de bewoonde wereld hadden kunnen slepen voordat dat gif was gaan werken). Zover tortuguero, vervolgens gingen we naar het dorpje Parishmina waar je ook alleen met de boot kon komen, waar een schilpadden sanctuary zat waar we evt. vrijwilligerswerk wilden gaan doen. Nou niet dus, super klein dorpje enwaren naast 2 anderen mensen de enige toeristen.Er was ook verder niets daar behalve 1 klein restaurantje en veel REGENdus de volgende dag meteen weer vertrokken! Vervolgens gingen we naar de bewoonde wereld (Cahuita en Puerto Viejo) waar we naast wat wandelen en een dag fietsen, jaja door de REGEN natuurlijk, helemaal klaar waren met al die regen en weer naar San Jose vertrokken om voor de laatste 5 dagen toch nog wat zon te pakken aan de pacifische kust! Wat een top busreis terug hebben we toen gehad, over een ritje dat normaal 5 uur duurde, deed onze bus er 9 uur over, waardoor we ook onze aansluiting miste en we dus 1 dag verloren en veplicht in San Jose moesten blijven. De vertraging kwam dus door de enorme hoeveelheid regen waardoor een brug was afgebrokkeld en we dus 2 uur stil stonden (super fijn, want je snapt wel welke 2 debielen moesten plassen in een bananen-plantage, waar vero ook in de modder op haar ... ging). Ook in dezelfde rit was er een boomstam op de weg gevallen en stonden we dus weer 1,5 uur stil, echt super leuk hoor openbaar vervoer!Na de overnachting in San Jose wilden we om 12 uur de bus pakken naar Samara (rit van 5 u) maar aangezien alle bussen al volzaten konden we pas met de bus van 3 u mee, begon al goed! Nadat we om half 8 op de eindbestemming van die bus aankwamen, moesten we alleen nog een bus rit van 1 uurtje naar onze eindbestemming. Aangezien we toen al redelijk kapot waren wilden we wel gewoon de taxi pakken maar helaas, bus en truck waren vol op elkaar in gereden op een bruggetje dus geen vervoer mogelijk. Weer een extra overnachting dus in een muf dorpje en crappy hostel! Dag 3, kwamen we dus eindelijk in Samara aan, waar we de eerste nacht de ergste nacht ooit hebben beleefd! Omdat er daar 's avonds een heftige wind waaide leek het wel of de golfplaten van het hotel-dak waaiden en door de mango's (hoorden we later pas) die op het dak stuiterden leek het wel ofdat we werden beschoten, tel daarbij een bruisende nachtclub op en je krijgt een enorm goeie nachtrust, NOT! Maar goed, we willen niet alleen maar zeiken want Samara was verder prachtig en de overige 2nachten hebben we wel heerlijk geslapen bij een hotel aan het strand en nog het aller belangrijkste: GEEN REGEN!We hebben daar nog een dagje gekayakt op zee, gesnorkelden de dag erna nog paard gereden over het strand! Heel slim allemaal want de volgende dag vlogen we dus naar Miami en LA,met echt enorme spierpijn, nou dan duren de vluchten helemaal lang!

Ter afsluiter Costa Rica wasecht fantastisch, maar als je nietin hetschilpadden seizoen zit dan zou ik echt vooral de westkust aandoen!

Op naar bestemming 2: Nieuw-Zeeland voor de komende 3 weken!

X

Claud en Vero

Costa rica deel 2

Hoi medereizigers,

Hierbij weer een kleine update van our story so far..... We begonnen onze mooie reis in het binnenland bij de vulkaan Arenal waar je tijdens een tour de lava kon zien stromen, tenminste dat werd gezegd (door onze hostel eigenaar Mr. LAVA-LAVA). Want tijdens onze tour was er dan ook daadwerkelijk geen ene f*ck te zien, zagen door de wolken de top niet eens laat staan vloeibaar lava! Maar bij deze geweldige tour zat wel ook een bezoekje aan de zogenaamde hotsprings (natuurlijk verwarmde baden). En dat was enorm welkom want je zou denken dat het warm is in costa rica maar nee, in het binnenland was het toch echt verrekes koud.Ook fijn waren de baden die 45 graden waren aangezien dat gewoon te heet is om er in te gaan, en we nu nog de blaren op ons billen hebben staan. Vanuit het vulkaan gebied zijn we de jungle rond Monteverde in getrokken voor de zogenaamde canopy tour, kort gezegd: men neemt een kabel, een abseil-broekje (we waren blij dat we van het vrouwelijke geslacht waren, want zelfs bij ons werd er al van alles afgekneld), een katrol, handschoenen als rem en gaan met die banaan! Echt zwaar de moeite waard, we hebben zelfs een zogenoemde ' superman-vlucht' gedaan, waarbij je dus op ongeveer 100 meter aan een kabel van ongeveer dezelfde lengte wordt opgehangen aan je rug en kont, om vervolgens over een prachtige jungle-vallei heen te sjezen.

Maar na nog steeds geen zonnestraal te hebben gezien hielden we het wel voor gezien in het binnenland en gingen we richting de pacifische kust naar het Hippie-dorp van Costa Rica genaamd Montezuma. Nou ja dorp, anderhalve straat, maar goed, gelijk bloedheet en super mooi weer. Elke vent heeft daar dreadjes, en als ze het dan 'opsteken' hebben ze zo'n enorme drol op hun hoofd, echt te gek! Zoals het een echte hippie betaamd hebben we dan ook geen reet uitgevoerd behalve eten, zonnen en slapen. één keer dachten we wel even actief te gaan doen en gingen we de waterval bezoeken die je na een kleine wandeling door de rivier en over rotsen wel zou bereiken..... Nou niet dus, wat een schijt weggetje was dat, super glad, dood eng (kwam misschien ook omdat we verkeerd waren gelopen) en bloedheet, maar we hadden het gehaald (Claud dan wel met een paar schaafwonden erbij aangezien ze bijna 50 meter naar beneden donderde) en konden na 5 minuten ongeveer weer aan die kl*te terugweg beginnen aangezien het bijna donker werd! Wel enigszins trots op ons zelf dat we de hele klim hadden doorstaan (hoewel we bij de waterval ook gewoon kinderen en dikke amerikanen tegen kwamen), zagen we een dag later dat bij het begin van het rotspad stond dat het gevaarlijk was en er al menigeen het loodje had gelegd (oepsie). Na 3 nachten vonden we het wel weer genoeg geweest daar en wilden we weer verder met de speedboot naar de overkant, alleen ging die ineens niet vanwege 'de hoge golven' dus wij weer met onze enorme hutkoffers de berg op terug naar het hostel om nog een nachtje bij te boeken (ach ja er zijn ergere plekken om te moeten blijven). De volgende dag konden we wel vertrekken en zijn dus verder gegaan naar Quepos waar we een nationaal park hebben bezocht. HAHA, sjouke eat your heart out, want we waren omringd door aapjes, hoewel we ze hier overal wel eens in de verte zien, kon je ze nu gewoon eten geven (wat overigens niet mocht maar wel werd gedaan). Na dit geweldige uitje, zijn we de volgende dag naar Dominical vertrokken om toch maar eens de surf-dudes te gaan bekijken. Allerjezus wat hadden wij een lekkere lifeguard daar (bijna de moeite om jezelf te verzuipen) om over de overige surfgasten maar te zwijgen. Zo dat was wel even genoeg vrouwen praat, we zijn nu terug in de hoofdstad San Jose (na precies 2 weken) om de komende 2 weken eens te gaan kijken wat de mensen aan de caribische kust bezig houdt.

Vervolgens - op veler verzoek - een kleine impressie van de Costa Ricaanse cultuur en natuur.

Aan de kust is het heeeet, en de zwembaden hebben daar ongeveer de gemiddelde temparatuur van soep en voor het eerst in ons leven zijn we de zee om het vervolgens alleen maar warmer te krijgen (echt zwaar lauw)! Geen wonder dat de inwoners aan de kust dan ook leven volgens de manana-manana cultuur. Het motto sowieso hier is 'Pura Vida', wat echt voor alles wordt gebruikt, maar letterlijk betekent puur leven. Verder is het vrij normaal als je tijdens het onbijten wordt vergezeld door een stel knokkende varanen van meer dan een meter! Of dat je rond een uur of 5 je bed wordt uit ' geschreeuwd' door een groepje brulapen die even langs wippen. Ook al is vero vrij panisch bij elke boswandeling op zoek naar slangen die op het pad liggen (niet dat we er overigens 1 tegen zijn gekomen maar goed), Claudia ziet ze letterlijk vliegen en is als een josti aan het rond rennen zodra er ook maar iets komt aangevlogen wat op een wesp lijkt en ook al lijkt het er niet op zij vindt van wel! Verder worden we allebei redelijk gestoord van de muggen, vooral omdat we er elke keer van overtuigd zijn dat het 'in deze plaats wel lijkt mee te vallen en de klamboe overbodig lijkt' totdat we de volgende ochtend wakker worden! Je wordt hier qua eten echt doodgegooid met rijst en bonen, als ontbijt, als lunch, als diner. Serieus de rijst komt me (Vero) nu al de neus uit! Ook heel fijn zijn hier de wc's waar je dus het wc-papier in bakken ernaarst (zonder deksel) moet deponeren ook als je dus eens lekker hebt zitten sch*ten (sorry Helen)! Je zou toch denken in zo'n land waar ze de hele dag door bonen eten ze iig de prullenbakken op de wc voorzien van een deksel, wel zo fris voor de persoon erna nl! De Tico's (de inwoners van Costa Rica) zijn verder vrij aardig allemaal op een paar daar gelaten, hoewel het af en toe ook echt wel handen en voeten werk is met de communicatie (zij geen engels, wij geen spaans) zijn we er tot nu toe elke keer wel uitgekomen. Costa Rica lijkt qua landschap vooral op een grote jungle die doorloopt tot vele mooie stranden (San Jose uitgezonderd, is gewoon een butt stad). Het eten, drinken en vervoer is hier vrij goedkoop dus dat betekent dan ook veel uit eten maar de verschillende tours die je hier kunt doen zijn dan wel weer vrij prijzig (rond de 30 e). De wegen zijn op sommige stukken (vooral in de bergen) bagger, niet geasfalteerd en dan met zo'n gammele bus langs een afgrond van 100 meter is dan ook niet ' je-van-het' maar wel goedkoop!

Nou dit was het wel weer voor even!

X

Claud en Vero

P.S. Bedankt voor de lieve smsjes en berichtjes voor mijn verjaardag!

Het begin

Na maanden van ¨georganiseerde en secure voorbereiding¨, is de wereldreis eindelijk begonnen. Onze reis begon op het station van Tilburg waar een geliefd uitzwaai comite ons opwachtte om onder luid gebrul en gejank ons een goede reis te wensen.

De reis was begonnen, en het ging al mis. Want 1 minuut voor Breda kwamen we tot besef (gelukkig) dat we helemaal niet via Rotterdam naar Brussel konden reizen maar via Roosendaal moesten. Dus als de sodemieter op Breda eruit en overstappen, waarna onze reis redelijk voorspoedig verliep. Aangekomen bij ons hostel (wat leek op Sully hotel te Parijs ter vergelijking) in London, waren we al helemaal klaar met het zeulen met onze enorme hutkoffers! Ja, ja een goed begin van backpacken! Aangezien we er toch waren dachten we toch maar even London te gaan bezichtigen: Wat een k*t stad (sorry mam)!

Allereerst was onze reisoutfit niet bepaald geschikt voor min 5, we hadden 3 bijna dood ervaringen tijdenshet oversteken, aangezien wij natuurlijk doodleuk de verkeerde kant in stonden te kijken. Maar gelukkigis London wel voorbereid op zulke sukkels als wij aangezien op elke straat de tipvan de dag stond(look left, look right en voor de echte mongolen look both ways, zie foto´s)!Na een hele middag te hebben rondgesjouwd in London op zoek naar de leuke en gezellige winkelstraten kwamen we tot de ontdekking dat wij die iig niet konden vinden. Nergens in heel London niet hebben wij leuke winkels gezien, dus ja wat doe je dan, toch maar even wat bezienswaardigheden mee pakken. Uiteindelijk 80 pond en het idee dat London een leuke stad is lichter, vertrokken we de volgende ochtend rond een uurtje of 6 naar Heathrow. Vanuit daar waren we uiteindelijk 23 u verder toen we aankwamen in ons hotel in San Jose (Costa Rica). De reis in een notendop: 2 vluchten met American Airlines die alleen maar stewardessen en stewards hebben boven de 40, Dallas (Texas) is hilarisch als tussenstop aangezien daar iedereen die op de luchthaven werkte boven de 70 was en een tenue droeg inclusief cowboy hoed en accent, vero de 2de vlucht tussen een stel in zat waarbij mevrouw een stereotype verlopen barbie (met roze outfit, nagels van 2 cm en roze lippenstift) was en dacht dat het vliegtuig raampje er alleen van haar was! Bovendien bestond de gehele conversatie(bij het landen)uit: So ..., what are you doing here? Ik dus uitleggen dat ik voor een maand ging rondtrekken in Costa Rica en dat ik met iemand anders op wereldreis was voor 8 maanden. Nou en toen kwam me toch het meest sarcastische antwoord allertijden:WELL GOOD FOR YOU! Ach ja misschien had je erbij moeten zijn maar goed.Dit was onze reis naar Costa Rica in het kort iig.

Tot snel!

Welkom op mijn Reislog!

Hallo en welkom op mijn reislog!

Dé plaats om op de hoogte te blijven van alle avonturen en ervaringen tijdens deze reis. Vanaf nu zul je hier dan ook regelmatig nieuwe verhalen en foto's vinden, en via de kaart weet je altijd precies waar ik me bevind en waar ik ben geweest! Meer informatie over mijzelf en de reis die ik ga maken vind je in het profiel.

Wil je automatisch een mailtje ontvangen wanneer er een nieuw verhaal of een nieuwe fotoserie op deze site staat? Meld je dan aan voor mijn mailinglijst door je e-mail adres achter te laten in de rechter kolom.

Ik zie je graag terug op mijn reislog en laat gerust af en toe eens een berichtje achter!

Leuk dat je met me meereist!

Groetjes,

Veronique